Terug naar huis

Het inpakken was een peuleschil, de oude dozen stonden er nog en met wat plakband was het zo klaar. Ons vervoer was er een uur eerder dan verwacht, waardoor we al 4 uur van de tevoren op de luchthaven waren.

Wachten voor het inchecken

We waren dus de eerste die konden inchecken, helaas was de man nogal precies en moesten ook de fietsdozen worden gewogen. Surprise, we hadden in totaal 16 kg overgewicht of we even 600$ konden bijbetalen. Gelukkig wist ik dat we ook recht hadden op 7kg cabine bagage, helaas had de beste man onze 4 fietstassen al op de band gezet en die waren al vertrokken. Na overleg met de baas mochten we 2 tassen in de cabine meenemen en was bijbetaling niet nodig, hoera.
Vervolgens werd er iemand op pad gestuurd om 2 tassen terug te halen, het heeft nog 10 minuten geduurd voordat ze begrepen dat dit niet werkt, omdat in elke tas wel staal (bv gereedschap) of een vloeistof zit. Na een half uur komt er iemand terug met maar 2 tassen, na overleg mochten we 1 tas met spullen voor de cabine maken en dan kon de andere weer terug naar het ruim en was de zaak opgelost.
Niet helemaal want bij aankomst op Schiphol is die tas niet meegekomen en stond hij nog in Hong Kong, logisch want die tas is weer op de band gezet en de bagage computer heeft natuurlijk bedacht dat kan niet, want die tas heb ik al eerder gehad. Tas wordt nu over een paar dagen bij ons afgeleverd.

Een in plaats van twee tassen op de bagage band 

De terugvlucht duurde langer dan verwacht, in Hong Kong moesten we 3 uur in het vliegtuig wachten door een passerend onweer. In Nederland had de NS natuurlijk spoorwerkzaamheden, waardoor we in plaats van 10:00 in de ochtend pas om 16:00 in middag thuis waren.

We vonden Zuid Vietnam een moeilijk fietsland. Fietsen in de delta is niet zwaar, het is er plat, maar als de zon schijnt is het wel weer erg heet, meestal 38 graden. Je hebt wel een week nodig om daar aan te wennen. Wat we wel zwaar vonden zijn de vele motor bikes en het eeuwige getoeter, rustige fietspaden bestaan niet in dit land. Voor de rest was het een mooi avontuur en natuurlijk onze dank voor de reacties.

Ho Chi Minh

We zijn weer terug in Saigon, voor ons gevoel weer terug naar de grote stad, waar je niet steeds wordt aangekeken. Er wonen 9 miljoen mensen hier in de stad en het fietsen naar het centrum, waar ons hotel staat is toch wel een hele uitdaging, zeker met al dat getoeter en zeer veel motorbikes, om over de verkeersregels maar te zwijgen. Heel opvallend is dat er nu heel veel toeristen zijn, terwijl er vier week geleden vrijwel niemand was.

Vandaag zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest, het wereldberoemde ondergrondse netwerk van de Vietcong waarmee Ho Chi Minh de oorlog tegen zuid Vietnam en America heeft gewonnen.

Morgen vliegen we weer naar huis de fietsen zijn al ingepakt.

Terug in Can Tho

Hier hebben we even rond gelopen over de markt, inclusief de vis afdeling. Dat gaat er voor onze begrippen wel erg onhygienisch aan toe. Veel van de vissen, krabben en kikkers leven nog en worden ter plekke op de straat gevild/schoongemaakt, het is er dan ook een bloederig gebeuren, bloederig water stroomt over de straat. Gemma haar kuiten zaten onder het bloed.

Hier verse kikker

En hier verse vis

We zien heel veel mensen met mondkapjes op rijden of lopen, eerst dachten we dat dit vanwege de uitlaatgassen was. Voor een deel waar maar de meeste (vrouwen vooral), gebruiken dit om zich tegen de zon te beschermen. Dat gaat zo ver dat ze ook sokken en handschoenen aan hebben en een sweater met capichon. 

Beetje moeilijk te zien maar dit kindje heeft handschoenen aan, het was op dat moment 38 graden.

Wij hebben ons inmiddels ook aangepast en ook kapjes gekocht.

Long Xuyen

Over het dorp is niet veel te vertellen, er is niets te beleven zelfs geen leuke terrasjes en geen restaurants, daar staat dit stadje in de lonely planet gids om bekend😞  We konden wel in het hotel aanschuiven.

Onze  fietsen stonden geparkeerd in de kelder van het hotel en daar hadden we de was al zien hangen, tussen de motor bikes. Verklaard waarschijnlijk waarom ons tafelkleed vol vlekken zat.

Reserveren was niet nodig

Onderweg tijdens een drink pauze bleken we naast de lokale tandarts te zitten. Het hokje was 3 bij 2 meter en afgeschermd met een schot van 2 meter hoog, eigenlijk in de buitenlucht dus.

Let vooral op de glazen om te spoelen, naast de wasbak, tussen de twee glazen ligt een groot mes, kiezen trekken?

, 

Chau Doc

Vandaag een dag niet fietsen, we hebben een trip geboekt met een gids.

Eerst met de auto een dikke twintig kilometer rijden en daarna met een longboot het regenwoud in.

Om nog dieper het woud in te kunnen moesten we overstappen op een roeibootje. Hier hebben we een stuk door een mangrove bos gevaren. 

 

De kmer tempel was een erg grote tempel met 260 traptreden met boven een mooi uitzicht over Cambodja.

Op de terug weg zijn we bij een familie langs gegaan die voor de kost zijden doeken aan het weven waren, van hele dunne zijden draden van verschillende kleuren op klossen, een zeer geduldig werk. Gemma heeft maar een doek gekocht om het gezin wat te steunen, ze vond de kleuren wat somber maar er was geen andere keus en de oude man die het  geld aan nam bedankte ons uitbundig. Het sjaaltje koste 12 euro en er was 3 week aan gewerkt.

Hier was ze al 4 week mee bezig

Van Ha Tien naar Chau doc.

Deze route loopt vlak langs de grens met Cambodja, mooie route met veel tempels. Bob wil ze allemaal  fotograferen, maar Gemma heeft er al genoeg gezien, dus sommige fietsen we zo voorbij als Gemma voorop fietst. Het is een raadsel hoe ze aan het geld komen voor al die prachtige tempels, we zien maar heel weinig monikken. Vermoedelijk zijn die ergens anders bezig om geld in te zamelen. We komen regelmatig hele groepen kinderen tegen die daar rond hangen.

Even later was de groep gegroeid tot 7 kinderen, met google translate nog wat kunnen praten.

Een van de vele onderweg

Van Binh An naar Ha tien.

Een tocht langs een dun bevolkte streek met veel cement fabrieken, waardoor we erg veel last hadden van de vrachtwagens die op en neer reden vlak langs ons heen.

Maar gelukkig was het nu na een week met regenweer plotseling in de ochtend wel mooi weer. Het gaat nu pas regenen na 3 a 4 uur s'middags en dan zijn wij al op onze slaapplaats.

Tijdens deze hele reis horen we steeds hello hello roepen. Soms zie je de mensen en zwaai je terug maar heel vaak weet je niet eens waar het vandaan komt. En daar stopt het gesprek meestal mee want dat is het enigste woord Engels wat ze kennen. 

Onderweg

In vietnam wordt alles vervoerd met de motorbike, van levende have tot aan cement. Voor grote onderdelen wordt een onderstel gebruikt. Op de foto zijn het stalen dragers van 5 meter lang, maar we hebben ook lange golfplaten gezien.