Terug naar huis

Het inpakken was een peuleschil, de oude dozen stonden er nog en met wat plakband was het zo klaar. Ons vervoer was er een uur eerder dan verwacht, waardoor we al 4 uur van de tevoren op de luchthaven waren.

Wachten voor het inchecken

We waren dus de eerste die konden inchecken, helaas was de man nogal precies en moesten ook de fietsdozen worden gewogen. Surprise, we hadden in totaal 16 kg overgewicht of we even 600$ konden bijbetalen. Gelukkig wist ik dat we ook recht hadden op 7kg cabine bagage, helaas had de beste man onze 4 fietstassen al op de band gezet en die waren al vertrokken. Na overleg met de baas mochten we 2 tassen in de cabine meenemen en was bijbetaling niet nodig, hoera.
Vervolgens werd er iemand op pad gestuurd om 2 tassen terug te halen, het heeft nog 10 minuten geduurd voordat ze begrepen dat dit niet werkt, omdat in elke tas wel staal (bv gereedschap) of een vloeistof zit. Na een half uur komt er iemand terug met maar 2 tassen, na overleg mochten we 1 tas met spullen voor de cabine maken en dan kon de andere weer terug naar het ruim en was de zaak opgelost.
Niet helemaal want bij aankomst op Schiphol is die tas niet meegekomen en stond hij nog in Hong Kong, logisch want die tas is weer op de band gezet en de bagage computer heeft natuurlijk bedacht dat kan niet, want die tas heb ik al eerder gehad. Tas wordt nu over een paar dagen bij ons afgeleverd.

Een in plaats van twee tassen op de bagage band 

De terugvlucht duurde langer dan verwacht, in Hong Kong moesten we 3 uur in het vliegtuig wachten door een passerend onweer. In Nederland had de NS natuurlijk spoorwerkzaamheden, waardoor we in plaats van 10:00 in de ochtend pas om 16:00 in middag thuis waren.

We vonden Zuid Vietnam een moeilijk fietsland. Fietsen in de delta is niet zwaar, het is er plat, maar als de zon schijnt is het wel weer erg heet, meestal 38 graden. Je hebt wel een week nodig om daar aan te wennen. Wat we wel zwaar vonden zijn de vele motor bikes en het eeuwige getoeter, rustige fietspaden bestaan niet in dit land. Voor de rest was het een mooi avontuur en natuurlijk onze dank voor de reacties.

Ho Chi Minh

We zijn weer terug in Saigon, voor ons gevoel weer terug naar de grote stad, waar je niet steeds wordt aangekeken. Er wonen 9 miljoen mensen hier in de stad en het fietsen naar het centrum, waar ons hotel staat is toch wel een hele uitdaging, zeker met al dat getoeter en zeer veel motorbikes, om over de verkeersregels maar te zwijgen. Heel opvallend is dat er nu heel veel toeristen zijn, terwijl er vier week geleden vrijwel niemand was.

Vandaag zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest, het wereldberoemde ondergrondse netwerk van de Vietcong waarmee Ho Chi Minh de oorlog tegen zuid Vietnam en America heeft gewonnen.

Morgen vliegen we weer naar huis de fietsen zijn al ingepakt.

Terug in Can Tho

Hier hebben we even rond gelopen over de markt, inclusief de vis afdeling. Dat gaat er voor onze begrippen wel erg onhygienisch aan toe. Veel van de vissen, krabben en kikkers leven nog en worden ter plekke op de straat gevild/schoongemaakt, het is er dan ook een bloederig gebeuren, bloederig water stroomt over de straat. Gemma haar kuiten zaten onder het bloed.

Hier verse kikker

En hier verse vis

We zien heel veel mensen met mondkapjes op rijden of lopen, eerst dachten we dat dit vanwege de uitlaatgassen was. Voor een deel waar maar de meeste (vrouwen vooral), gebruiken dit om zich tegen de zon te beschermen. Dat gaat zo ver dat ze ook sokken en handschoenen aan hebben en een sweater met capichon. 

Beetje moeilijk te zien maar dit kindje heeft handschoenen aan, het was op dat moment 38 graden.

Wij hebben ons inmiddels ook aangepast en ook kapjes gekocht.

Long Xuyen

Over het dorp is niet veel te vertellen, er is niets te beleven zelfs geen leuke terrasjes en geen restaurants, daar staat dit stadje in de lonely planet gids om bekend😞  We konden wel in het hotel aanschuiven.

Onze  fietsen stonden geparkeerd in de kelder van het hotel en daar hadden we de was al zien hangen, tussen de motor bikes. Verklaard waarschijnlijk waarom ons tafelkleed vol vlekken zat.

Reserveren was niet nodig

Onderweg tijdens een drink pauze bleken we naast de lokale tandarts te zitten. Het hokje was 3 bij 2 meter en afgeschermd met een schot van 2 meter hoog, eigenlijk in de buitenlucht dus.

Let vooral op de glazen om te spoelen, naast de wasbak, tussen de twee glazen ligt een groot mes, kiezen trekken?

, 

Chau Doc

Vandaag een dag niet fietsen, we hebben een trip geboekt met een gids.

Eerst met de auto een dikke twintig kilometer rijden en daarna met een longboot het regenwoud in.

Om nog dieper het woud in te kunnen moesten we overstappen op een roeibootje. Hier hebben we een stuk door een mangrove bos gevaren. 

 

De kmer tempel was een erg grote tempel met 260 traptreden met boven een mooi uitzicht over Cambodja.

Op de terug weg zijn we bij een familie langs gegaan die voor de kost zijden doeken aan het weven waren, van hele dunne zijden draden van verschillende kleuren op klossen, een zeer geduldig werk. Gemma heeft maar een doek gekocht om het gezin wat te steunen, ze vond de kleuren wat somber maar er was geen andere keus en de oude man die het  geld aan nam bedankte ons uitbundig. Het sjaaltje koste 12 euro en er was 3 week aan gewerkt.

Hier was ze al 4 week mee bezig

Van Ha Tien naar Chau doc.

Deze route loopt vlak langs de grens met Cambodja, mooie route met veel tempels. Bob wil ze allemaal  fotograferen, maar Gemma heeft er al genoeg gezien, dus sommige fietsen we zo voorbij als Gemma voorop fietst. Het is een raadsel hoe ze aan het geld komen voor al die prachtige tempels, we zien maar heel weinig monikken. Vermoedelijk zijn die ergens anders bezig om geld in te zamelen. We komen regelmatig hele groepen kinderen tegen die daar rond hangen.

Even later was de groep gegroeid tot 7 kinderen, met google translate nog wat kunnen praten.

Een van de vele onderweg

Van Binh An naar Ha tien.

Een tocht langs een dun bevolkte streek met veel cement fabrieken, waardoor we erg veel last hadden van de vrachtwagens die op en neer reden vlak langs ons heen.

Maar gelukkig was het nu na een week met regenweer plotseling in de ochtend wel mooi weer. Het gaat nu pas regenen na 3 a 4 uur s'middags en dan zijn wij al op onze slaapplaats.

Tijdens deze hele reis horen we steeds hello hello roepen. Soms zie je de mensen en zwaai je terug maar heel vaak weet je niet eens waar het vandaan komt. En daar stopt het gesprek meestal mee want dat is het enigste woord Engels wat ze kennen. 

Onderweg

In vietnam wordt alles vervoerd met de motorbike, van levende have tot aan cement. Voor grote onderdelen wordt een onderstel gebruikt. Op de foto zijn het stalen dragers van 5 meter lang, maar we hebben ook lange golfplaten gezien.

Van Rach Gia naar Binh An

Tijdens onze reizen in Costa Rica en Maleisie hebben we ook in de moesson periode gefietst, maar toen regende het niet zo veel en zo lang als nu. Het valt ons wel een beetje tegen, we dachten dat vroeg in het regenseizoen het nog wel mee zou vallen. Vanmorgen zijn we met regen gestart en onderweg hebben we regelmatig moeten schuilen omdat de regen er met bakken uit kwam, fietsen lukt dan echt niet.  Op het eiland had het ook al veel en hard geregend.

Deze 87 km vandaag waren daarom ook erg zwaar. Daarbij kwam dat het geen leuke  route was, erg veel vrachtverkeer.

Onderweg in de regen😏

Rauch Gia

Vandaag zijn we met de ferry weer terug gegaan naar het vasteland, het was een rustige overtocht. Met entertainment onderweg, een Chinese film uit 1991. We merken wel dat de moesson steeds heftiger wordt, gisteren heeft het bijna de hele dag geregend en gewaaid. De laatste 4 dagen hebben we de zon amper gezien, voor het fietsen is dat prima, voor strandvermaak natuurlijk niet. Het leuke aan de tropen is dat het dus nooit koud is, ook niet als het met bakken uit de hemel komt, wij hollanders hebben een automatisch reflex regen dus koud, hier dus niet.

Mijn fiets wordt afgeladen

Vanavond hebben we gegeten in een floating restaurant met voornamelijk seafood. Bestellen blijft moeilijk, deze keer kreeg alleen Gemma eten. Bob bestelde dus opnieuw maar kreeg iets anders dan gevraagd, uitleggen dat je dat niet hebt besteld is onmogelijk, ze verstaan geen woord engels, dus maar taaie inkvis gegeten😝

Phu quoc eiland

De oversteek met de ferry (twee en een half uur ) was behoorlijk woest door een zware regenbui. Er waren nogal wat mensen die een zakje nodig hadden, wij konden er gelukkig goed tegen.

We zijn nu een aantal dagen op het eiland, waar we lekker aan het relaxen zijn. We zitten in een mooi eco resort, met een eigen huisje, met uitzicht op de zee en een mooi strandje met bedden.

Ons huisje

Ons strandje, met bediening😀😎

Gisteren zagen we dat je zelfs hier in het restaurant naar het voetballen kunt kijken, maar dan wel om 2 uur s' nachts dus, er was voldoende belangstelling voor.

Hier wordt vis saus gemaakt, de vis wordt een jaar in deze rode vaten bewaard, zonder water en dan heb je een lekkere saus, de stank was niet te harden.

Mooie chinese tempel hebben ze hier ook op het eiland.

Van Bac Lieu naar Rauch Gia

Dit stuk was over een drukke weg met veel verkeer, dus niet zo leuk. Over verkeer gesproken, het theoretische gedeelte voor het rijbewijs is niet zo moeilijk er is maar 1 regel, als er iets voor je staat dan moet je stoppen, meer hoef je niet te weten. We verbazen ons er over hoe scooters uit de berm gewoon de weg op rijden zonder te kijken en dan bedoelen we ook echt zonder te kijken. Verder wordt voor  alles getoeterd, we kennen het van India, maar hier is het bijna net zo erg. Het betekend let op ik kom er aan, hoe harder de toeter hoe groter het voertuig. Iedereen blijft vriendelijk en niemand wordt kwaad, ook als je gewoon linksaf door een stroom scooters heen moet, gewoon steeds een stukje naar links gaan en scooters gaan om je heen als water om een rots.

We zijn in een havenstad en nog wel een vrij grote, dus we wilden wel eens goed eten. Taxi geregeld naar het meest populaire restaurant. We stappen het restaurant binnen en meteen staat al het personeel ons een beetje schaapachtig/verbijsterd aan te kijken (zijn meestal jongens en meisjes van rond de16 jaar). We gaan aan een tafel zitten, normaal krijgen we dan een paar obers erbij, maar deze keer stonden er 9 man personeel om de tafel en niemand durft iets te zeggen omdat ze geen van allen ook maar en woord engels spreken. Ondertussen had er eentje al weer snel even over Bob zijn arm geaaid, zoals bij Gemma op de boot.

En dan begint het spectakel, een vietnamese menu kaart en wij met onze google translate app om iets te eten te krijgen, soms lukt dat, maar vanavond hebben we maar iets aangewezen en was nog goed ook.

We bestellen ook wel eens iets op de kaart wat er niet is en dan zien we soms dat ze met drie man bespreken wie het aan ons moet vertellen, best grappig.

Overal vind je hangmatten om te rusten.

We komen ook heel veel tempels tegen, boedistische en chinese. Meeste complexen zijn erg groot een helemaal in goud kleur, je kunt er altijd zo naar binnen.

Van Long My naar Bac Lieu

Deze twee dagen hebben we voornamelijk door rijstvelden, bananenplantages en garnalenkwekerijen gefietst. We hebben een behoorlijke tropische stortbui  op onze kop gekregen tijdens het fietsen. Meestal schuilen we dan tijdens zo'n heftige regenbui, maar dit keer kwam hij toch nog onverwachts en nergens een schuilplek te bekennen, als we al kunnen schuilen krijgen we meestal een stoeltje aan geboden als we bij mensen onder een afdak gaan staan. 

Het was wel een prachtige route.  

We merken niet zo veel hier van het communisme, er zijn weinig politiemensen en militairen op straat. Maar in de wat grotere dorpen staan speakers die communistische propaganda om roepen. 

De sfeer hier op het platte land is toch wat grimmiger dan in Saigon. De mensen blijven je strak aan kijken en dat voelt ongemakkelijk. Onderweg kwamen we een optocht tegen met voorop een man met een trommel met stokken. Bob was de man al gepasseerd en toen Gemma kwam, gooide de man de stok plotseling naar haar, gelukkig mis. Waarom  hij dat deed weten we niet.

Gisteren hebben we voor 6 euro geslapen. Maar het was wel een miezerig onderkomen.

Toilet verstopt,gekko's in de kamer en een smerig badhok.

Long My

Vandaag een niet al te lang fietstochtje 55km, maar wel door het platteland, we worden nogal bekeken onderweg. Op een bepaald moment reed er een schooter met twee jongens erop naast Bob en net als bij Gemma op de pont hebben ze even over zijn arm gewreven en nog een tijdje mee gereden, met een 'hello' vertrokken ze weer. Hetzelfde hebben we met het avondeten, we worden de hele tijd aangestaard, wel even wennen.

Onderweg een mooie chinese tempel gezien, het bleek een begraafplaats te zijn voor chinezen, prachtig onderhouden. Er stonden ongeveer 250 goudkleurige budha's. Met in de voet van elk standbeeld een speaker waar zachte chinese muziek uit kwam. 

Hier is nog plek over.

Deze zijn al bezet

Can Tho

Vandaag geen fietsdag maar een dagje cultuur.

Can Tho is de grootste stad van de Mekong delta met een toeristische boulevard.

'S morgens zijn we naar de floating market geweest. Daar wordt de handel met bootjes aangevoerd en verkocht aan andere bootjes een heel gebeuren.

In het middelste huisje zitten kinderen op de trap

In de middag hebben we enkele tempels bezocht waaronder een boedistische kmer tempel.

Terwijl we daar rond liepen kwam er een monnik die vroeg aan Bob 'hoe gaat het met jouw'?

Bob heel verbaasd, bleek de monnik Nederlands geleerd te hebben van de toeristen en je kon er echt in het Nederlands een gesprek mee voeren. We hebben een persoonlijke rondleiding van hem gehad.

Vinh Long naar Can To

Het was een tocht over smalle wegen en veel bruggen.

We hebben veel rijstvelden,groenteteelt,palmbomen en bananenplantages gezien.

Tijdens een oversteek met een pontje zat Gemma naast een oud vrouwtje die haar al enige tijd aanstaarde. Dat doen de meeste Vietnamezen en dan durven ze niets te vragen ze blijven je gewoon aan staren, ook als je terug kijkt, maar deze vrouw begon over mijn arm en been te aaien en te knijpen en had een heel verhaal tegen haar buurvrouw aan de andere kant. Wat ze bedoelde weet ik niet maar het was waarschijnlijk mijn huidskleur. Dit moet je eens in Nederland proberen!! 

Onderweg drinken we regelmatig icetea bij een stalletje waar het enige meubilair bestaat uit plastic kinderstoeltjes en tafeltjes. Voor ons veel te klein.

Ook bij het avondeten klein meubilair.

Van My Tho naar Vinh Long

Een mooie tocht over rustige wegen.

We fietsten door dorpjes waar vrij wel nooit een toerist is geweest.

Voor een groot deel door de achtertuin van de Mekon rivier.

Een aantal keren overgestoken met een pontje, dat gaat anders dan bij ons, de boot vaart altijd met neer gelaten oprijklep, met de motor duwen ze hem tegen de wal iedereen rijd er af en op, geen slagbomen of meertouwen. Als je de laatste bent dan vaart hij weg als je nog op die klep staat.

Onderweg heeft Gemma verschillende soorten Vietnamees fruit gekocht bij een stalletje aan de weg.

Dit hebben we vanmiddag als lunch gegeten, Je kunt ook overal een warme maaltijd krijgen, maar met deze temperatuur is iets kouds wel lekker. Af en toe hadden we een flinke moesson bui onderweg maar er is genoeg mogelijkheid om te schuilen en dan koelt het weer wat af en dat vinden wij helemaal niet erg.

Fietspad

Pontje

Mooi fietspad

Eerste fietsdag Saigon naar My Tho

Vanmorgen vroeg vertrokken (7 uur).Toen was het nog goed te doen met de temperatuur.

Maar na 10 uur is het pas echt heet meer dan 38 C en daar moeten we nog een beetje aan wennen.

Uit de binnenstad van Saigon fietsen was wel een avontuur met al die motors, links en rechts passeren ze je en soms moet je dwars door de stroom heen. Ogen dicht en gaan.

De eerste 60 km ging goed, toen hebben we ergens een foutje gemaakt, waar we pas na 80 km acher kwamen. Wat bleek we waren weer op de terugweg naar Saigon. Helaas wel op het platteland, dus geen slaapplaats. Met het pictogrammen boekje is het ons gelukt om iemand een taxi te laten bellen, niemand spreekt hier Engels geen woord. Maar omdat het zo waterrijk is moest de taxi eerst terug naar Saigon en dan pas naar My Tho, 100 km. Vlak voor zonsondergang waren we in het hotel.

Compleet gesloopt, maar wel weer een lekkere Vietnamese bbq dinner gehad.

We hebben 40 ganzen geteld, tussen de ganzen ligt wat ijs.

Over engels gesproken, onderweg kopen we water en ice tea en dan willen we graag de koude versie. Maar cold en ice verstaan ze niet, dus Gemma doet zoals we dat in nederland doen, handen om je heen slaan en Brrrrr zeggen, maar dat werkt ook niet want het is hier nooit kouder dan 25C, haha. We hebben koud nu op de telefoon vertaald door google.

Dag 1 Saigon.

Vandaag staat alles in het teken van boodschappen doen en fietsen rijklaar maken. Gemma had haar draagriem van haar stuurtas vergeten, dus moesten we op pad om een nieuwe te kopen. 

'S middags op de vismarkt zag Bob een man, die met een grote schaar de kop van levende kikkers af knipte, bah, ze bleven nog een beetje naspringen zonder kop dus in de mand waar ze ingegooid werden. 'S avonds hebben we op de night market gegeten. Het was moeilijk kiezen, schildpad, slang of kikkers, we hebben toch maar pork genomen😀

Schildpad

De dagelijkse regenbui

Aankomst

Na een lange maar erg goed verlopen vlucht aan gekomen in Ho Chi Min stad. Het vroeger geheten Saigon. We werden op gepikt  door een agent van A.W.O.L. Onze fietsen gingen in de truck en wij konden mee met een taxi. We hadden onze eerste overnachting hier in Nederland al geboekt. Wel fijn na een vermoeiende en lange reis. In het hotel aan gekomen hebben we eerst een paar uur geslapen. Daarna op zoek gegaan naar een simkaart voor de mifi ( mobiel internet). We gaan nu proberen om zo snel mogelijk van onze jetleg af te komen en te wennen aan de temperatuur hier, het is heet en vochtig.  Op het dakterras van ons hotel hebben we wat gegeten met een prachtig uitzicht over de stad, vannavond vroeg naar bed gegaan.

Dakterras

De dag voor vertrek.

Twee jaar geleden pakte ik de fietsen pas de avond voor het vertrek in en kwam daardoor pas op het vliegveld van Bologna Italie tot de ontdekking dat de draad van de crank kapot was. De trapper paste er niet meer op en ik ben met 1 been naar het hotel gefietst, gelukkig maar 5 km, wel om elf s'avonds. De volgende dag was het maandag en konden we bij een lokale fietsenmaker een nieuwe crank krijgen.

Daar dacht ik vandaag plotseling aan, dus even geprobeerd of de trappers er wel op en af konden, ja hoor nu was de andere crank kapot. Snel naar de de fietsmaker, maar hij had niet de goede crank. Hij heeft toen uit een MTB set met wat vijlen het hele crankstel vervangen, pff.. net op tijd.

Groet B&G

We zijn er klaar voor

Beide fietsen hebben een grote beurt gehad, banden vervangen, kettingen en tandwielen, nieuwe verlichting, nieuwe versnellings kabel en opgepoetst. Zelf zijn we er ook klaar voor, vacinatie tegen hondsdolheid gehad en veel gesport. Phones zijn ingericht o.a. met een nieuwe navigatie app (de garmin zijn we niet zo blij meer mee).